Ένα άρθρο στην εργολαβικά αντιρατσιστική και φιλομεταναστευτική εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ του ΔΟΛίου Συγκροτήματος, που ξαφνικά ανακάλυψε την ...αλήθεια.
ΔΕΕ
Η Δημουλά που αγαπούν να μισούν
Όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο είναι εύκολο να τεθείς στο στόχαστρο του κοινού. Πόσο μάλλον αν είσαι η ποιήτρια Κική Δημουλά, πρόσωπο με πολλούς θαυμαστές/στριες και πολλούς φανατικούς αρνητές της.
Η Κική Δημουλά πήγε πρόσφατα σε μια εκδήλωση για την γειτονιά της, την Κυψέλη, και είπε ωραίες και νοσταλγικές λέξεις για το πόσο δεμένη είναι με την Κυψέλη, πόσο αγαπητοί είναι οι χώροι και οι άνθρωποι της.
Σε μια αποστροφή του λόγου της αναφέρθηκε και στα σημερινά προβλήματα, κυρίως την εγκληματικότητα και την παραβατικότητα που εν πολλοίς την γνωρίζουμε όλοι μας. Κάποια στιγμή αναρωτήθηκε : Θα πει κανείς, δεν έβλεπα τις παραμορφώσεις; Και συνέχισε : «Σας λέω ένα πάρα πολύ συγκεκριμένο πράγμα: Πυθίας 42 ήταν το πατρικό μου όπου ζει σε ένα διαμέρισμα η αδελφή μου. Δύο φορές την πήγαν στο νοσοκομείο, δύο φορές την παραμόρφωσε ένας έξω από το σπίτι διότι δεν έβρισκε τα κλειδιά για να μπει μέσα…Την πρώτη φορά και εκείνη και τον άνδρα της επί δύο ώρες τους έκλεισαν το στόμα, τους έκλεισαν στο μπάνιο και έκλεβαν το σπίτι ανενόχλητοι. Περιορισμένα περιστατικά ναι αλλά ο φόβος είναι απεριόριστος. Δεν θέλω να πω ότι οι ξένοι της Κυψέλης είναι και ληστές. Πάντως εάν πάει κανείς στην πλατεία της Κυψέλης, δεν έχει χώρο να πατήσει. Στα δε παγκάκια κάθονται άνθρωποι ξένοι - πολύ φυσικό βέβαια πώς να περάσουν την ώρα τους - και παίζουν κάτι δικά τους χαρτιά και με χαρτάκια γεμίζει ο τόπος».
Αυτό το τμήμα της ομιλίας της μεταφέρθηκε ως εξής σε στήλη καθημερινής εφημερίδας : «περιμέναμε ν’ ακούσουμε κάτι ωραίο και αξέχαστο από τα χείλη πνευματικών ανθρώπων. Και τι είπε η ποιήτρια; Ότι δεν αντέχει τους μετανάστες στην Κυψέλη, τόσοι πολλοί που είναι, πιάνουν και τα παγκάκια, δεν βρίσκεις να καθίσεις στην πλατεία, άσε που κλέβουν και φοβάται να βγει από το σπίτι της, α-πα-πα! χάλια. Εντάξει δεν χρειαζόταν να είσαι διακεκριμένη ποιήτρια για να πεις τέτοια. Τα λένε κάθε μέρα γριές στο τρόλεϊ για να πιάσουν κουβέντα».
Η αποστροφή διαδόθηκε αστραπιαία στο διαδίκτυο κι έγινε «ρατσιστικό παραλήρημα της Κικής Δημουλά». Εφημερίδες που δεν γράφουν ποτέ μια παράγραφο για ποιητές διέρρηξαν τα ιμάτια τους λέγοντας «πω, πω είναι δυνατόν μια ποιήτρια να λέει τέτοια πράγματα. «Δημοσιογράφοι» που φρόντισαν να πουν προηγουμένως «δεν γνωρίζω τα ποιήματά της» την κατακεραύνωσαν για το «ρατσιστικό της παραλήρημα» κ.τ.λ. Αυτόπτες ακροατές της συζήτησης μου μετέφεραν ότι δεν υπήρξε ίχνος ρατσιστικής σκέψης της ποιήτριας , ίσα – ίσα που ξεχείλιζε η αγάπη για τη γειτονιά της απλώς δεν θέλησε να κλείσει τα μάτια σε αυτά που συμβαίνουν. Εξάλλου όλη η συζήτηση δημοσιεύεται σήμερα απομαγνητοφωνημένη στα ΝΕΑonline και όπου καταδεικνύεται ότι τίποτα από αυτά που γράφτηκαν δεν είναι αλήθεια και ότι η πρώτη συντάκτρια της είδησης υπερέβαλε εαυτόν συλλέγοντας στοιχεία από μια ομιλία και ερμηνεύοντας τα κατά τα δικά της ιδεολογικά κριτήρια.
Δεν είναι όμως τυχαία αυτή η συμπεριφορά απέναντι στην ποιήτρια. Είναι μια γενικευμένη άποψη της «αριστερής» αντίληψης που λέει: δεν μιλάμε για την παραβατικότητα των ξένων για να μη θίξουμε το ανθρωπιστικό πρόβλημα. Είναι η άποψη που κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλί και δεν βλέπει ότι δεν υπάρχει άσπρο- μαύρο αλλά οι πολλαπλές αποχρώσεις του γκρι. Είναι η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ «όλοι οι μετανάστες να πάρουν υπηκοότητα». Η άποψη, που θέλει να αγνοεί ότι η κρίση ενισχύει την εγκληματικότητα, ιδιαίτερα στα στρώματα εκείνα που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Η άποψη που έφερε τους χρυσαυγίτες στο 10% ακριβώς γιατί οι αριστεροί αρνήθηκαν το πρόβλημα.
Επιπλέον η Κική Δημουλά έχει τη χάρη να τραβάει την αρνητική δημοσιότητα σαν μαγνήτης. Είναι ο ποιητικός φθόνος, είναι η φήμη ότι θα γίνει κάποια στιγμή το επόμενο ελληνικό Νόμπελ (η ίδια γελάει όταν της το λένε), είναι η άποψη που θέλει τα ποιήματά της να είναι μόνον για γυναίκες; Ποιος ξέρει; Το σίγουρο είναι ότι οι κατά καιρούς επιθέσεις εναντίον της δεν τιμούν τους αρνητές της.
Δύο χαρακτηριστικά σχόλια από τους αναγνώστες της εφημερίδας
Στρουθοκαμηλισμός | 16:14
Tα πράγματα είναι απλά.Η Δημουλά είναι σπουδαία ποιήτρια που δεν έγραψε
ποίηση με όρους σοσιαλιστικού ρεαλισμού.Παράλληλα είναι ΄μία ευαισθητοποιημένη
κάτοικος αυτής της πόλης και είπε με συγκινητική απλότητα και ευαισθησία αυτό
που βιώνουμε όλοι.Αν η αστυνομία της ιδεοληπτικής σκέψης θέλει να τη ρίξει στην
πυρά,αυτό δεν την αφορά.Η Κική Δημουλά νομίζω ότι ξέρει τι σημαίνει να
πληρώνεις το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση της άποψής σου.¨Οσο για τον Γ.
Μπασκόζο,επιτέλους πληθαίνουν από τον χώρο της διανόησης όσοι τολμούν να αντισταθούν
στην πνευματική αναπηρία και το στρουθοκαμηλισμό.Ας αφήσουμε την υστερία και ας
δουλέψουμε για μια πραγματική πολυπολιτισμική κοινωνία.
ΑΡΙΑΔΝΗ
"EΜΩΡΑΝΘΗ..." | 15:13
ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΩΝ ΠΡΟΑΣΤΕΙΩΝ ΜΕ ΤΗ
ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ, ΤΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΧΑΛΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΙΜΟ ΙΔΕΛΟΓΙΚΟ
ΚΟΜΦΟΥΖΙΟ? ΠΟΙΑ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΨΕΛΗΣ, ΤΟΥ
ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ? ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΔΙΑΒΙΟΥΝ
ΠΟΛΥΤΕΛΩΣ, ΑΝΑΡΡΙΧΩΝΤΑΙ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΩΣ ΣΕ ΠΟΣΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΘΩΚΟΥΣ ΜΙΚΡΟΕΞΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ
ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΑΝ ΑΝΑΙΔΩΣ ΚΟΝΔΥΛΙΑ ΚΑΙ "ΠΑΚΕΤΑ". ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ
ΑΠΕΚΤΗΣΕ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ "ΑΡΙΣΤΕΡΑ" ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΚΡΥΨΕΙ ΠΟΥΛΩΝΤΑΣ
ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ ΤΗΣ ΟΚΑΣ, ΣΥΚΟΦΑΝΤΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΥΒΡΙΖΟΝΤΑΣ ΟΠΟΙΟΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΝ ΔΕΝ ΣΥΝΕΡΓΕΙ ΣΤΑ ΙΔΕΟΛΗΠΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΙΔΕΟΤΕΛΕΣΤΑΤΑ
ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ ΤΗΣ...
K/S
Και ένα ακόμα άρθρο από την ίδια εφημερίδα για το ίδιο θέμα της γνωστής και μη εξαιρετέας δημοσιογράφου του Συγκροτήματος Λώρη Κέζα, με σχόλιο αναγνώστη που την βάζει στην θέση της!
ΔΕΕ
Κυψελιώτες θύματα ρατσισμού
Την συμπεριφορά την αναγνωρίζουμε από τα ναζιστικά στρατόπεδα: ένα τριγωνάκι ραμμένο στο μανίκι. Μαύρο για τους τσιγγάνους, ροζ για τους γκέι. Ένα τέτοιο τριγωνάκι έραψαν στο μανίκι της Κικής Δημουλά οι επικριτές της. Γιατί οι επικριτές, όλοι αυτοί που υπερασπίζονται άκριτα οτιδήποτε σχετίζεται με αλλοδαπούς, δεν μπαίνουν στον κόπο να ξεχωρίσουν το άτομο, δεν μπαίνουν στον κόπο να σκεφτούν λίγο πιο αναλυτικά. Η Κική Δημουλά λοιπόν απέκτησε ένα διακριτικό τριγωνάκι στα ρούχα της. Είναι ρατσίστρια Κυψελιώτισσα. Είναι ρατσίστρια επειδή μίλησε για τον φόβο.
Έγινε μια εκδήλωση στη γειτονιά μας και προσκλήθηκε να μιλήσει. Προσκλήθηκε ως πνευματικός άνθρωπος και μίλησε ως μόνιμος κάτοικος μια περιοχής που απαξιώνεται μήνα με το μήνα. Αυτό από μόνο του, κατά τους επικριτές της, έχει ρατσιστική χροιά. Δεν δικαιούται να μιλάει ο κάτοικος της Κυψέλης που έχει επιφυλάξεις για την ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών. Δεν δικαιούται να περιγράφει καν περιστατικά της καθημερινότητάς του. Η Κική Δημουλά περιέγραψε οικογενειακές εμπειρίες: κάποιοι αλλοδαποί χτύπησαν ηλικιωμένους συγγενείς της, τους έστειλαν στο νοσοκομείο και τώρα ζει με το φόβο ότι ίσως της επιτεθούν κι εκείνης.
Εκείνοι που ράβουν το τριγωνάκι του ρατσιστή κατά το δοκούν συντηρούν τους χειρότερους αποκλεισμούς. Τρομοκρατούν με τον πιο ύπουλο τρόπο. Απειλούν: «μην τυχόν και περιγράψεις αυτό που νιώθεις ή αυτό που βλέπεις, γιατί θα σε εξευτελίσουμε, θα σε πούμε ρατσιστή». Καταργούν το διάλογο επειδή αδυνατούν να δουν τις αποχρώσεις. Αδυνατούν να δουν την ίδια την πραγματικότητα και να προτείνουν λύσεις. Δεν απαντούν στο απλό ερώτημα: πως θα επιβιώσει κάποιος που δεν έχει στέγη, δεν έχει τροφή, δεν έχει νερό, δεν έχει χαρτιά, δεν έχει ελπίδα; Είναι πολύ πιθανό ο απελπισμένος, που δεν έχει τίποτα να χάσει, να ασκήσει βία για την επιβίωσή του.
Η Κική Δημουλά μίλησε για το φόβο. Μίλησε εκ μέρους όλων μας, που κοιτάμε πίσω μας πριν ανοίξουμε την πόρτα της πολυκατοικίας, πριν ξεκλειδώσουμε το διαμέρισμα. Τον γνωρίζω κι εγώ αυτόν το φόβο, ως κάτοικος της Κυψέλης. Τον γνωρίζω από εκείνη τη μέρα, πριν από ένα χρόνο, όταν δυο άτομα επιτέθηκαν σε μια γειτόνισσα, στον όροφό μας. Άρπαξαν την τσάντα, πήραν το πορτοφόλι (σιγά τη δυσκολία, ηλικιωμένη, λιπόσαρκη…) κι αφού είχαν πάρει αυτό που ήθελαν την ξυλοκόπησαν. Την έκλεψαν και αντί να φύγουν την πάτησαν κάτω, της κλώτσησαν το πρόσωπο, την άφησαν μελανιασμένη παντού. Κι από τότε φοβάμαι κι εγώ, σαν την Κική Δημουλά. Φοβάμαι κάθε φορά που μπαίνω στην πολυκατοικία. Φοβάμαι και κάνω βιαστικές κινήσεις. Ξεκλειδώνω και σπρώχνω ελαφρά τα παιδιά στην πλάτη, να μην χρονοτριβούμε έξω από την πόρτα μας.
Η κυρία του ορόφου μας δεν είναι η μόνη της γειτονιάς που δάρθηκε. Είναι κι άλλοι, που τους ξέρω προσωπικά. Δεν διάβασα ποτέ αφηγήσεις σε ακροδεξιές ιστοσελίδες, αρκεί να βγω στο δρόμο και να μιλήσω με τους γείτονες. Είμαστε λοιπόν ρατσιστές επειδή περιγράφουμε γεγονότα και αισθήματα; Είμαστε ρατσιστές αν πούμε ότι δεν νιώθουμε άνετα όταν περνάμε δίπλα από ομάδες κοιμισμένων ανδρών στο Πεδίον του Άρεως; Είμαστε ρατσιστές επειδή δεν αντέχουμε πλέον τα διασκορπισμένα σκουπίδια δίπλα από τους κάδους; Γιατί η συμπόνια δεν μπορεί να έχει πολλές κατευθύνσεις; Γιατί ο κάτοικος της Κυψέλης δεν αξίζει την κατανόηση για την υποβάθμιση της ζωής του;
Για να μην πολυλογούμε. Η Κική Δημουλά είπε απλές αλήθειες της καθημερινότητάς μας. Όσοι παριστάνουν ότι αυτά δεν συμβαίνουν απλώς ενισχύουν την ακροδεξιά.
άλλη οπτική γωνία | 13:03
Συμφωνώ απόλυτα με τα όσα γράφεις, απλώς εάν θυμάμαι καλά - μπορεί να κάνω
και λάθος - σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις, τα άρθρα σου προσέγγιζαν το θέμα από
την εντελώς αντίθετη οπτική γωνία. Γιατί; Επειδή τώρα το είπε η Δημουλά που
τυχαίνει να είναι στην ίδια γειτονιά με εσένα;
Μ.Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου